Hoe een eeuwenoud weten tot wijdverbreide verwarring leidde

In dit artikel gaan we een nogal controversieel onderwerp bespreken in het brede universum van ‘geluidsgenezing’. We hebben het over de chakra’s en hun relatie met muzieknoten.

Je hebt waarschijnlijk gehoord dat elk chakra geassocieerd is met een muzieknoot. Maar heb je je ooit afgevraagd wat de oorsprong hiervan is?

Laten we beginnen met te definiëren wat een chakra is.

Het is een woord dat uit het Sanskriet komt en ‘wiel’ of ‘schijf’ betekent. Het is de Sanskrietnaam die wordt gegeven aan objecten die schijfvormig zijn. Tegenwoordig is het een bekende term om de knooppunten van de energiekanalen aan te duiden die zich in het menselijk lichaam bevinden.

Er zijn verschillende discussies over hoeveel chakra's zich in het lichaam bevinden. We gaan het concept van Kundalini Yoga nemen dat verwijst naar de zeven hoofdchakra's en vele andere secundaire chakra's. Dit concept is te vinden in de Yoga Chudamani Upanishad (geschreven tussen de 7e en 10e eeuw), en in de Yoga Shikha Upanishad.

Deze 7 chakra's worden vertegenwoordigd door lotusbloemen, die op het energievlak van de mens de stadia van de voortgang van de kundalini door de eeuwen heen markeren. nadis ( centrale kanalen die suṣumṇā (centraal parasympathisch kanaal), iḍā (linker sympathisch kanaal) en in piṅgala (rechter sympathisch kanaal) zijn, die de chakra's (de energiecentra) met elkaar verbinden.

Er wordt beschreven dat de zeven chakra's een lichtgevende kolom vormen die begint vanaf de basis van de wervelkolom tot aan de basis van het hoofd. Elke chakra wordt geassocieerd met een kleur, godheden, een element, een werkingsorgaan, een zintuiglijk orgaan, bepaalde bewustzijnsfuncties en geluiden.

Het is niet de bedoeling van dit artikel om diepgaand onderzoek te doen naar de functies van elk chakra, maar eerder om een ​​kritische blik te werpen op de dingen die de mens graag in een hokje plaatst, waarschijnlijk omdat het hem gemoedsrust geeft, of zoals ik al heb gezegd in mijn boek “Luister naar de Stilte”, omdat het getraind is om op die manier te functioneren.

Laten we terugkeren naar ons interessante onderwerp: de zeven hoofdchakra's worden meestal geassocieerd met de zeven muzieknoten die we kennen. Of je nu op internet zoekt of iemand vraagt ​​die goed thuis is in het onderwerp, je zult misschien verrast zijn omdat het lijkt alsof iedereen dit weet:

Chakra 1: Mūlādhāra. Gelegen in het perineumgebied. Bijbehorende opmerking: DOEN.

Chakra 2: Svādhiṣṭhāna. Gelegen in het sacrale gebied. Bijbehorende opmerking: RE.

Chakra 3: Manipura. Gelegen in het navelgebied. Bijbehorende opmerking: MI.

Chakra 4: Anāhata. Locatie: hart. Bijbehorende opmerking: FA.

Chakra 5: Viśuddha. Locatie: keel. Bijbehorende opmerking: SOL.

Chakra 6: Ājñā. Locatie: Optisch chiasme. Bijbehorende opmerking: LA.

Chakra 7: Sahasrāra. Locatie: Fontanelle. Bijbehorende opmerking: JA.

Deze relatie tussen noten en chakra's is al populaire kennis. Maar heb je dat ooit in twijfel getrokken? Mijn hypothese is dat er in een bepaalde tekst, of in de mondelinge overdracht, een link zat die een beetje los zat.

We kunnen een aanwijzing vinden in de muziekgeschiedenis. Het is niet nodig om in zeer gespecialiseerde bibliotheken te zoeken. Laten we direct naar de oorsprong gaan van de naam van muzieknoten, zoals we die in het Westen kennen, die wordt toegeschreven aan de benedictijnse monnik Guido D'Arezzo, die in de eerste decennia van de 11e eeuw namen gaf aan muzieknoten, geïnspireerd door de eerste lettergrepen van enkele verzen gewijd aan Johannes de Doper.

Hadden we niet gezegd dat chakra een woord is dat uit het Sanskriet komt? Dit is een van de oudste Indo-Europese talen waarvoor documentatie bestaat, en heeft een eigen muzieknotatie, genaamd Weight O Voice. Deze naam komt voor in de Vedische literatuur en betekent muzieknoot. Hij heeft ook een solfège, of to the guard van 7 noten, waarbij de eerste noot, SA en de vijfde, PA, als ankers worden beschouwd en onveranderlijk zijn, terwijl de andere noten variëren afhankelijk van het systeem dat de muzikanten gebruiken.

Het muzieknotatiesysteem in het Sanskriet is als volgt, in oplopende volgorde:

SA – RE – GA – MA – PA – DHA – NI.

Is het mogelijk dat de reductionistische geest van de mens hier opnieuw is binnengekomen, en met de beste bedoeling om een ​​gelijkwaardigheid te vinden alles tot deze relatie heeft willen vereenvoudigen?:

SA = DO, RE = RE, GA = MI, PA = SOL, DHA = LA, NI = SI

Toen Guido D'Arezzo de muzieknoten noemde, was hij dan gebaseerd op precies dezelfde representaties van deze oude cultuur?

De frequentie die wordt toegeschreven aan de muzieknoot DO is momenteel en volgens afspraak equivalent aan 261,6 Hz, als de referentie de LA is bij 440 Hz, en equivalent aan 256,9 Hz als de referentie van de noot LA 432 Hz is. Hadden ze in de oudheid dezelfde opvatting over de relatie tussen frequenties en muzieknoten? Met andere woorden: zijn de SA en de DO van hetzelfde niveau? Dat wil zeggen: staan ​​ze altijd op 261,6 Hz (of 259,9 Hz als je dat liever hebt)?

Het antwoord is nee. SA is niet DOEN. SA is SA!!!

Dus: waarom is de kwartskom in FA, of zoals velen zouden zeggen, de hartnoot, de bestseller?

Er wordt een debat geopend!!

Jorge Zain